Robin stuurde me deze schattige jurk, die wordt vermeld (door Fandon) op eBay en eindigt vandaag, dus scoot scoot als je het wilt.
Hier is de volledige jurk:
Ik dacht gisteren eigenlijk aan jurken en verhalen, want vrijdag was ik op de gelconferentie en hoorde IRA-glas praten over wat goede verhalen doen, en hoe ze het doen. En natuurlijk, wanneer ik iets hoor, vind ik vooral, denk ik “hoe is dit van toepassing op jurken?”
En toen besefte ik: verhalen zijn waarom ik naai. Persoonlijk naaien geeft een kledingstuk een onontkoombaar verhaal, met een inherent verhaal dat je naar het volgende bit trekt: waar ik de stof en het patroon vond, en hoe lang ze wachtten om te worden gemaakt; Hoe moeilijk of gemakkelijk het was om samen te stellen en welke halfgevaarde compromissen die ik heb gemaakt met mijn oorspronkelijke visie; hoe het bleek, enzovoort. (Vergelijk dit met “Ik zag het bij de kloof en kocht het.”) Elke jurk die ik maak is een kans om een verhaal te vertellen, ook en (meestal) Iers en een aspirant-raconteeuse, ik zelden een kans om Vertel een verhaal … vooral degenen die (zoals zoveel jurkverhalen zijn) verhalen over triomferen over tegenspoed, hoe klein dan ook.
Naaien is niet de enige manier om een kledingstuk een verhaal te geven, natuurlijk. Denk aan je favoriete kleding: Hebben ze geen verhalen? De kleding die je op vakantie hebt gekocht, of ontvangen van een vriend of geërfd van een familielid, de kleding die je droeg op een speciale dag of met een speciale persoon … ik hoorde een geweldig verhaal over een jas het afgelopen weekend van Henning Rübsam (ik hoorde dit verhaal omdat ik riep over hoe verbluffend zijn jas was). Hij zag een prachtig jasje in een winkel, een prachtige die hem niet alleen perfect fysiek past, maar ook spiritueel in hem past. Het was ver, ver, veel te duur, dus hij heeft het spijtig achtergelaten. Hij ging een jaar later in dezelfde winkel, en het was er nog steeds … en, zelfs in de uitverkoop, ver, ver te duur, nog steeds. Een lange tijd daarna … hij vond het op hem te wachten op hem, eindelijk tegen een prijs die hij zich kon veroorloven, en nu is het de zijne, en hij draagt het en het verhaal, sindsdien.
Ik kan zien waarom sommige mensen misschien niet willen dat al hun kleren verhalen hebben – het zou vermoeiend zijn om overweldigd te worden met associaties elke keer dat je op een paar sokken trok – maar ik denk, in het algemeen, kleding met een verhaal van hun eigen hebben de voorkeur aan kleding zonder.
Deel dit:
Twitter
Facebook
Soortgelijk:
Zoals het laden …
Verwant
Prom Time (CIRCA 1989) 20 april 2007
International Draag een jurkdag 2009 – vandaag! 29 oktober 2009 Met 83 reacties
Nieuwe boekhulp? 26 juni 2012in “Books”
